دانلود آهنگ تس منو
تس منو
دانلود آهنگ جدید تس به نام منو
Mc Tes – Mano
متن آهنگ منو تس
فضای بین پره های چرخ روزگارمم
همچنان خالی، همچنان ثروتم درد
حفره های وجودم بزرگ میشن
پست میشم، آب میگیرم مثل دره ها
هیبتم ظرف
شبم از پنجره روزم اومد توو
ستاره نشست توو اتاق دلم
چشمکم زد بهم، دلبرم دید
دلبرم رفت، حالا قافیه نمونده برام …
شاید مسیحی باشه جایی
بودا توو سینم ونگوک رو به گوش کشید آویز
زنده باد، زنده باد تو پُرم بشر
من پر از سروده هایی ام که تو نمیخواستی
ما نفوذ مرگ به زنده ها رو نمیخواستیم
تپش 162 به 60 رو نمیخواستیم
این بین و درد این رو یادم بره
گره کاش همین داشته های بی ثمر رو نمیداشتیم
زبونم گُر گرفت نمادم رو بلعید
حاکمیت میکرد توانم رو تقسیم
گرگ درونم سرشون رو کَند
وقتی مرغابی های خسته میکردن حیاتم رو تسنیف
جامعه ام بدنش به سر میداد دستور
کو گوش شنوا به ضربی نامطلوب
سر اگه عمدتون که غریبه به جنگیدین
بدنتون میدونتون، نوای تیر و تن بود
سه و چهار، غیر رند، له و پاره
آخرین نقطه اتصالمون هم چشمای پیرمه
وقتی کشیدمت توو ریه ام
فهمیدم تنم اینجاست خودم یه جای دیگست
نفوذ، اگه به شرطی گذر کردم از شروط
اگه بنیاد و گره تار و پود رو فروخت
نور رو فروخت، یار و آفتاب رو فروخت
من با همین چشمام، پاسختون رو دیدم
اون پادشاه بی سرزمین ویرونه هام
که واژه ها میکشیدنش روو دوش خاک
من همیشه شعر میشم واسه دیوونه ها
که جوهر این صفحه خالی مدیون ماست
کورسوهای امید دروغ، ادبیات آشنا شب و غروب
حالا ستاره ها اسم دارن واسم
وَنند، آخرین تا آخرین خنجرِ یاد تو بود
نیستی ببینی جام
دیگه، سو ندارن چشمام
دیگه، به قول دکترها این سالاد کلمات
همه یادگاری از دفتر باز تو بود
دیگه ما خاطرات مشابه نداریم
من خاطرم، خاطرته
این شعر چرا عاشق نمیشد
انگار سالاد فصله هنوز پاییزت با منه
من خودم بهمنم، روحم توو آذره
ریختن سازه های قلبم از باورت
من اصلا عاشقی ندیدم که به * نره
من که این عشق همه رازم، کتابمه
با کدوم نیرویی این رنجونش کافمش
وسط ماهی ها زندگی خیلی *
بعد، کار ارباب ماهیگیریه
از زیرترین نقطه میگم
منفعت خدای آدم هاست
یادش میره فانی میاد، فانی میمیره
ماهی تو نه بازتابی نه جریان ثابتی
ما حاصل ادراک متفاوتیم
مثل بذر توو زمین کویر میکارنتون
تو آب میخواستی حالا منتظر تابشی؟
شاید تو هم مثل من آخرهای راهتی
ولی ما حاصل انتخاب های متفاوتیم
شاید این جلوه هایی که میبینی رو منم
ولی، ما حاصل نگاه متفاوتیم
پس آنگاه زمین به سخن در آمد
و آدمی خسته و تنها و اندیشناک
بر سر سنگی نشسته بود
پشیمان از کِرد و کار خویش
بدرود رنجیده یار
بعد طوفان کوتاه شعرمون هنوز میرقصن
بیشه ها جلومون خم میشن اندیشه ها
اون قصه هایی که میگن توو چشماست
رو توو چشمات ندیدم با اینکه با چشمات ندیدم
سلامتی کم دیدم، بدرود تن های زخمی
بمب افکن های وحشی
هر چی که روو بدنته یار
قله های زنجیره وار
اگه پا میکوبیدم هی من رو ببخش
تو ناکازاکی دیدی اصلا چی میگم
این که نیشگونه حالا یه پای کوچیک شاکی دیدی دیگه
جو قدممون رو روو قوس کمرت ببخش
من خودم هیچ سهمی ندارم از این همه سازه های سنگین
هم مسیر و رفیق و اسیرتم
هر جا که دوست داری من رو ببر
فوقش روو دست های بی تعادلشون میبرنم لاله های وحشی
بدرود رنجیده یار، ریشه دارم توو رگ و ریشه هات
هنوز هم مرید باد، طوفان بریده پام
خودم ارتشتم، یار
تیرم توو چشم دربار
لب پرتگاه، انتها خم و پیچ راه
بدرود زادگاه واژه های دروغ و بی پرده
نگو این پهنا مرگ عدله
توهم بین دو رنجت
درد بعد درد این سطح
نه به نفع، نه به صرف
اگه نباشی توهمی از پرواز
صلح جنگ بعد جنگه
چشمات اوج فهمیدنمه
پشت ابرها برق میزنه
از یه برکه اهلی تر
از صاعقه زبونم وحشی تره
میگم فقط قلم من نیست این
میگه روحم رو نقد میخره
من روحم اربابه
توو سر برده ذهنم حرف میزنه
تن های زخمی، و تن های قبلیم
همتون رو یادمه
طلوع روز بودین توو شب های بدخیم
خوبه، نه قاتلی نه دوا دردی
پس داره پخش از دفتر رنج از مکتب های سمی
من تنهاترین آدم دنیا ام
تو موسیقی سکوتی ما جفتمون گیر حضوریم و
میدونیم پایانی نداره این نفوذ
سوختم، سوختی سوخت، پروانه های مهربون
کمر راوی شکست این یه روایت از یه عشق نبود
من قلمامو معامله نمیکنم با پول و قاعده
توو صورتشون سلاخی میکنم قانون جبرشون رو
قصاب شعر، میدونم سختم هست
تا وقتی شکستم، پس این راهی رو که رفتم
نمیشه ازش برگشت نه
پشتم گرمه بهت اگه زل بزنم به آسمون
ولی این راهی رو که رفتم مسیر خسته های بی ستاره بود
گل پر پر پروانه ها نسخ شمع ان
همه روو بدن یار من جمع ان
درحال مدح ان، کف پا تا تار موش
برگردم به واقعیت که بخوره توو صورتم ساقه اش
من از مرگ نمیترسم ولی نمیخوام واست کدوریش رو باشم
بگی بغل طفل تو نمیخوام باشی جای ما دریارم
من کلی آدم یادم دادن توو دردها تنها شم
همین
